Biyernes, Hunyo 29, 2007

Boy Bakal

Ano ang iyong gagawin kung ang mga dating pinananabikan at pinakahi-hintay mo na mga sandali araw-araw ay maging mala-bangungot na pangyayari sa iyong buhay?

Ang dating mga simpleng gawain ay biglang naging masasalimuot...

Ang dating mga bagay na nagbibigay saya sa akin, ngayon ay walang naidudulot kundi hapdi at kirot na kailangan kong tanggapin, at tiisin.


Gaya ng oras ng pagkain. Tama. Ngayon, pagkatapos na ako ay maoperahan, bunutan at kabitan ng braces, ang bawat meal sa araw-araw ay hindi na sing-sigla noong isang linggo. Kinakatakutan ko ang bawat butil ng kanin na aking isinusubo. Ang bawat karne o gulay na dati-rati'y anung bilis kung nguyain, at lunukin. Ngunit ngayon ay parang naninirahan muna sila sa aking bibig bago ko sila tuluyang pahintulutan na makapaglakbay sa aking lalamunan. Tinititigan ko na lamang ang aking mga kapatid habang sila ay kumakain. Naiinggit sa bawat pagsubo na kanilang ginagawa. Matutunog ang kanilang mga pag-nguya. Humihigop na lang ako ng sabaw at nilalakasan ko rin ang tunog nito.

At siyempre, hindi pa natatapos ang aking kalbaryo sa kusina. Pagdating sa aking kuwarto, sa oras ng paghimlay, mararamdaman ko ang pagsakit ng aking mga gilagid. Ang mga singaw na nagrerebolusyon, at galit na galit sa kanilang bawat paghiyaw. Upang gumaling sila agad, at lumisan agad sa aking bibig, papahiran ko sila ng gamot na siya namang mas nagpapatindi ng sakit na aking nararamdaman. Ang sakit na siyang hindi magpapatulog sa akin buong magdamag.

Pag-gising sa umaga ay ganoon na naman ang tema. O hindi. O anung saklap ng aking kapalaran - sa pagkain, sa pagtulog at maging ang pag-ngiti at pagsasalita ay hindi ko na magawa kagaya dati.

O ang hirap, ang hirap talagang magpapogi.


Subscribe in a reader

Walang komento:

Mag-post ng isang Komento